In de dienst op 5 mei lazen we verder in het Paasevangelie: Lukas 24:13-35. We lazen over de Emmaüsgangers. Ze gaan weg uit Jeruzalem. Jezus komt naast hen lopen. Maar hun ogen zijn gesloten, hun blik is vertroebeld. Overmand door verdriet en teleurstelling. ‘Wij hoopten dat Hij het was die Israël zou verlossen. Maar al met al is het vandaag de derde dag sinds deze dingen gebeurd zijn.’ Wij hoopten dat Hij het was… Deze twee discipelen waren tijdens Jezus’ optreden onder de indruk geraakt. Zozeer dat ze waren gaan hopen. Ze vertrouwden Hem. Ze geloofden in Hem. Ze durfden te dromen dat Hij het was die Israël zou verlossen, en nu is hun wereld ingestort. En ze herkennen Hem niet. Ze hebben gehoopt, en zijn teleurgesteld. Zoals wij dat ook zo vaak hebben ervaren op allerlei manieren in ons leven. En toch… Jezus openbaart Zich aan hen en ze herkennen Hem. 

Wat leren we uit dit verhaal? We leren drie manieren waarop Jezus Zichzelf bekend maakt aan ons:

Ten eerste: door de Bijbel. ‘Gelooft u niet alles wat in de profeten gezegd is.’ ‘Jezus verklaarde hen wat in al de Schriften over Hem geschreven stond, en Hij begon bij Mozes en de profeten.’ Want dat is niet zomaar een tekstje hier en daar. Jezus is deel van Gods grote verhaal wat al in het begin van de Bijbel begon. Wij zijn niet het middelpunt van het verhaal, dat is Jezus, dat is God. Maar wij mogen er wel deel van uitmaken. Het is een verhaal met pijn en met offers. Maar uiteindelijk is het ook een verhaal van hoop en heerlijkheid. Dat gaan we zien als we ook zien wat het kruis betekent. Het kruis is zomaar niet een afschuwelijke fout maar is op de een of andere manier in het centrum van Gods grote verhaal. Als we bereid zijn ons daaraan over te geven, zullen we ook de Opstanding zien.

Ten tweede: Hij maakt Zich bekend aan ons in het vieren van het Avondmaal. In het samen aan tafel zitten. Jezus zegt: ‘waar twee of drie vergaderd zijn in Mijn Naam, daar ben Ik.’ Hier in huis bij de Emmaüsgangers zijn ze met drie samen. Jezus is gast, maar Hij gedraagt Zich als de gastheer. Hij nam het brood, sprak het zegengebed uit, brak het en gaf het hen. Nu werden hun ogen geopend en herkenden ze Hem.  

Ten derde: we ontmoeten Jezus in het op weg gaan en het vertellen over Hem. De Emmaüsgangers stonden op en gingen meteen terug naar Jeruzalem. Om hun verhaal te vertellen. Voordat ze dat konden doen vertelden de elf hun verhaal: ‘de Heer is werkelijk opgewekt en Hij is aan Simon verschenen.’ Door te vertellen over hoe we Jezus hebben ontmoet, bemoedigen we elkaar.

Opstanding is niet de uitkomst van een heel lang proces bij onszelf. Opstanding is de grote verrassing. Opstanding wordt ons in de schoot geworpen. 

Opstanding komt niet voort uit ons nadenken en pogen om goede dingen te doen. Opstanding komt helemaal van de andere kant. 

Dit verhaal laat zien, dat Opstanding niet is voor de slimme mensen die alles goed op een rijtje hebben of voor naïeve optimisten. 

Opstanding is voor de mensen die zo verdrietig zijn dat hun zicht is vertroebeld. Voor de mensen wiens hoop in de grond geboord is en die vooral teleurgesteld zijn en bij de pakken neer zitten. Voor de gebrokenen, de vernederden en de verlorenen. 

Bent u dat ? Ben jij dat? Ben ik dat? Zo ja, dan is het heel goed om aandacht te hebben voor de persoon die naast je loopt. Het kan maar zo zijn dat het Jezus is, die is opgestaan uit de dood.