Het was een gedenkwaardig 4 en 5 mei weekend. Wat mooi om dat als gemeenschap zo samen te gedenken en vieren. Op 4 mei begon het met het leggen van bloemen bij het graf, dan wel de gedenksteen van de Engelse en Australische militairen op de begraafplaats van Schipluiden. Dit werd gedaan door een aantal kinderen van beide basisscholen in Schipluiden, geassisteerd door de scouts.
Vervolgens was er de herdenking bij de Theo van der Stap brug bij de Lookwatering in Den Hoorn. Sinds februari is de brug vernoemd naar deze verzetsstrijder uit Den Hoorn. In aanwezigheid van een heel aantal van zijn familieleden is deze dorpsgenoot herdacht die op 27-jarige leeftijd werd terecht gesteld in 1942. Vervolgens vond de herdenkingsdienst plaats in de Dorpskerk van Schipluiden. Wat mooi om daar ook zoveel gemeenteleden te zien. Gevolgd door de bijeenkomst bij het monument waar de kranslegging plaatsvond, onder andere door de veteranen. We sloten de dag af met een informeel samenzijn in de Dorpshoeve.
Enkele uren voor zijn dood schreef Theo van der Stap zijn afscheidsbrief. Uit de tekst spreekt een groot vertrouwen op God. Hij schrijft dat zijn familie niet hoeft te treuren over hem, omdat hij een veel beter leven tegemoet gaat. Hij besluit met een bemoediging aan zijn familie: ‘Wees dus sterk in het dragen van dit kruisje.’ Het dragen van dit kruisje? Het verliezen van een zoon en een broer is toch wel echt een kruis te noemen? Hij schrijft ‘kruisje’… hij relativeert. Waarom? Is het niet ingrijpend dan? Ontkent hij het serieuze ervan? Ontkent hij het verdriet? Nee, dat ontkent hij niet. Maar er is iets wat daar bovenuit gaat. Wat dat is, staat ook op het monument in Schipluiden. Woorden uit de afscheidsrede van Jezus. ‘Niemand heeft een grotere liefde dan deze, namelijk dat iemand zijn leven geeft voor zijn vrienden’ (Joh. 15:13). De tekst die werkelijkheid is geworden in het sterven van Theo van der Stap. En een tekst die werkelijkheid is geworden in het sterven van de anderen wiens naam staat op het monument: dorpsgenoten die hun leven gegeven hebben voor hun vrienden – voor ons. En de tekst die ultiem werkelijkheid is geworden in het leven en sterven van Jezus. Die ons uitnodigt om Zijn vrienden te zijn. Die Zijn leven gaf voor ons. Uit liefde. Hij die zegt: Blijf in Mijn liefde.
Op 5 mei zijn we bij elkaar geweest in de Kickerthoek en in Akkerleven om de Bevrijdingsdag te vieren. Burgemeester Rodenburg en Bertran van Paassen, voorzitter van het 4 en 5 mei comité hebben beide een toespraak gehouden ter gelegenheid hiervan, gevolgd door het zingen van 2 coupletten van het Wilhelmus.